.หลายปีแล้วคนหดหู่อุทกภัย
ด้วยป่าไม้ถูกถางก่นจนย่อยยับ
"วนกร"วอนถ้วนหน้าทุกระดับ
สร้างป่ากลับเสริมผืนไพรไปด้วยกัน 

.น้องกำลังมุ่งศึกษาการป่าไม้
ต้องพากเพียรเรียนไปให้มุ่งมั่น
วิชาการอันเพิ่มป่าค่าอนันต์
ร่วมผลักดันสานพลังสร้างพงไพร 

.หากใครมีที่ดินทรัพย์สินอยู่
ช่วยกันกู้หน้าพวกเราเร่งเข้าไว้
ปลูกสวนป่าเศรษฐกิจคิดทำไป
มีโอกาสอาจรวยได้ยามไม้โต 

.เป็นผู้นำชักชวนไปในถิ่นฐาน
คนช่วยงานปลูกต้นไม้ใจสุขโข
ในที่ว่างวัด-โรงเรียนเพียรทำโชว์
ผลงานโก้เป็นตัวอย่างสร้างป่าไป 

.ช่วยชาวบ้านพัฒนาป่าชุมชน
ระดมคนร่วมเพาะชำทำกล้าไม้
ทั้งบวชป่าพาปลูกเสริมเติมถิ่นไพร
หมั่นบำรุงรักษาไว้ให้สมบูรณ์ 

.อาจเผยแพร่วิชาการด้านป่าไม้
คนนำพาประยุกต์ใช้ไม่เสื่อมสูญ
เอกชนช่วยปลูกป่าพาเพิ่มพูน
ทั้งเกื้อกูลหนุนชุมชนสร้างผลงาน 

.พวกเกษียณต้องไม่พลาดโอกาสดี
ด้วยเหตุมีเวลาพาสืบสาน
หาความสุขปลูกไม้ป่าค่าเบ่งบาน
ก่อนถึงกาลจำพรากจากโลกไป 

."วนกร"คนทำงานการสร้างป่า
สงสัยว่าทำหน้าที่อย่างดีไหม
ปลูกไปแล้วเหลือพื้นที่สักกี่ไร่
บ้างกลุ้มใจกลัวได้ทุกข์ด้วย"ปลูกลม"
(บ้างกลุ้มใจกลัวทุกข์ร้อน"ปลูกคอนโด")*

.ครูนิด วนศาสตร์(ชมรมสีเสียดแก่น)

www.lookforest.com

หมายเหตุ*เป็นวรรคทางเลือกสำหรับสถานการณ์ที่เป็นจริง

แรงดลใจ: กรมป่าไม้รายงานว่าในปี พ.ศ.2563 ประเทศไทยเรายังมีพื้นที่ป่าไม้กว่า 102 ล้านไร่ ซึ่งคิดเป็นร้อยละ 31.68 ของพื้นที่ทั้งหมดของประเทศ โดยยังต่ำกว่าเป้าหมายที่กำหนดไว้ตามนโยบายป่าไม้แห่งชาติคือไม่ต่ำกว่าร้อยละ40 อันช่วยส่งผลให้เอื้อประโยชน์ทั้งทางด้านเศรษฐกิจ สังคมและสิ่งแวดล้อมได้อย่างเหมาะสม การที่มีพื้นที่ป่าไม้ต่ำกว่าที่กำหนดส่งผลกระทบในทางลบหลายประการตามมา ทั้งนี้หากพิจารณาตัวเลขให้ละเอียดลงไป พบว่ามีเพียงภาคเหนือและภาคตะวันตกเท่านั้น ที่มีพื้นที่ป่าไม้มากกว่าร้อยละ40 ของพื้นที่ภาคทั้งหมด

แนวทางการเพิ่มพื้นที่ป่าไม้ให้ถึงตามเป้าหมายนั้น เป็นหน้าที่ของชาวไทยทุกคนที่ต้องช่วยเหลือกันตามศักยภาพที่มี โดยกลุ่มคนที่น่าต้องเอาใจใส่ต่อเรื่องนี้มากเป็นกรณีพิเศษ ต้องไม่พ้นชาว"วนกร"ทั้งหลายนั่นเอง เพราะเชื่อได้ว่ามีจิตวิญญาณในการรักป่าและมีความรู้เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว โดยต้องพยายามทุกวิถีทางในการมีส่วนเพิ่มพื้นที่ป่าไม้ เพื่อเป็นตัวอย่างให้กลุ่มคนในอาชีพอื่นได้ให้ความศรัทธาและดำเนินการตามบ้าง หากชาว"วนกร"เพิกเฉยต่อการมีส่วนร่วมในการเพิ่มพื้นที่ป่าโดยวิธีการใดวิธีการหนึ่งแล้ว นับว่าเป็นสิ่งที่น่าอับอายมากเหลือเกิน

โดยส่วนตัวแล้ว ให้ความสำคัญต่อการเพิ่มพื้นที่ป่ามาตั้งแต่สมัยเรียนที่คณะวนศาสตร์ โดยในปี พ.ศ.2522 ขณะเรียนชั้นปีที่3 ซึ่งคณะได้กำหนดให้ต้องเลือกเรียนในวิชาเอกตามที่ประสงค์ ตอนนั้นได้เลือกเรียนทางด้านวนวัฒนวิทยา ที่เน้นไปในด้านการปลูกสร้างและบำรุงรักษาสวนป่า ด้วยเห็นว่าขณะนั้นมีพื้นที่ป่าไม้เหลืออยู่เพียงร้อยละ 34เท่านั้น ซึ่งเมื่อเรียนจบและได้เข้าทำงานที่กรมป่าไม้ในโอกาสต่อมา ก็ได้ทำงานตามที่ใฝ่ฝัน เพียงแต่ทำได้ไม่นานก็ตัดสินใจเปลี่ยนไปทำงานสายอื่นด้วยเหตุผลบางประการที่ไม่ประสงค์กล่าวถึง ซึ่งคิดว่าคงไม่ค่อยแตกต่างจากสถานการณ์ในปัจจุบันมากนัก

Last updated: 2021-10-16 22:03:39