.มาบรรจุอยู่แดนดินถิ่นพงพี
สถานีอนามัยไกลถิ่นฐาน
ทนตรากตรำทำไปหวังไม่นาน
ย้ายกลับบ้านสุขสบายที่ในเมือง
.หาทุนเรียนพยาบาลบ้านขัดสน
พ่อหมองหม่นเป็นคนดีกลับมีเรื่อง
ไม่ทำผิดตามนายสั่งสร้างขุ่นเคือง
เคยรุ่งเรืองเกือบย่อยยับแทบอับจน
.ครั้นเรียนจบกลับโชคดีพ่อมีชัย
ศาลชี้ให้ชนะความนำสุขล้น
ได้ตำแหน่งเลื่อนขึ้นมาปลื้มกมล
ทั้งถูกหวยรวยหลายหนพ้นกรรมมี
.พ่อแม่หวงห่วงใยเร่งย้ายกลับ
ติดทุนรับตามสัญญาทำหน้าที่
ทั้งหวังช่วยคนถิ่นไพรให้กลับดี
สมชีพนี้เรียนเหนื่อยหนักมามากพอ
.ได้พบหนุ่มต้องชะตาย้ายมาใหม่
จบป่าไม้ที่มักคุ้นรุ่นน้องพ่อ
อยู่ไม่นานคนสรรเสริญทั้งเยินยอ
ถึงหัวล้านรูปไม่หล่อก็ตามที
.ด้วยมุ่งมั่นมีส่วนร่วมรวมผู้คน
พัฒนาป่าชุมชนผลล้นปรี่
พาคืนสู่ความอุดมสมบูรณ์ดี
ประโยชน์มีที่ชาวบ้านนั้นสุขใจ
.เข้าร่วมปลูกพรรณกล้าไม้ได้บวชป่า
อีกบำรุงมุ่งรักษาหวังค่าได้
ยามใกล้ชิดเคียงข้างทุกครั้งไป
หนุ่มป่าไม้ทำไหวหวั่นสะท้านทรวง
.เลียนแบบแม่แท้สุขใจไม่ย้ายกลับ
ได้อยู่กับคนถิ่นไพรไกลเมืองหลวง
พร้อมบอกพ่อขอเบาใจอย่าได้ห่วง
มีคนหวงเป็นป่าไม้คนใหม่แทน
.ครูนิด วนศาสตร์(ชมรมสีเสียดแก่น)
www.lookforest.com
แรงดลใจ:อาชีพที่คน(หนุ่ม)ป่าไม้ยุคก่อนเป็นคู่ครองด้วย นอกจากครูที่นำเสนอไปก่อนหน้านี้แล้ว ก็คือพยาบาล ซึ่งตามสถิติที่วิเคราะห์จากประสบการณ์และความรู้สึกแล้ว น่ามีความสูสีกัน หากใครอยากได้ตัวเลขที่ชัดเจน ช่วยเป็นสปอนเซอร์ให้หน่อย จะหาคนเก็บข้อมูลมายืนยันแบบงานวิจัยเลย ก็อย่างที่เคยกล่าวไปแล้วว่า คงเป็นเพราะทั้งสองอาชีพนี้ เปรียบเทีบบแล้วเหมือนมวยที่ถูกเวลาและสถานที่ ก็อยู่ในวัยฉกรรจ์ที่เพิ่งจบออกมาบรรจุทำงานต่างถิ่นในพื้นที่ทุรกันดาร บางแห่งยังเป็น"ถนนลูกรัง ไฟยังไม่มา ประปาภูเขา เหล้าขาวต้มเอง" พอหนุ่มสาวเห็นอกเห็นใจกัน บรรยากาศก็ให้ แล้วอะไรมันจะเหลืออยู่อีกในโลกที่งดงามอย่างนั้น
มั่นอกมั่นใจในการเขียนกลอนนี้ ด้วยเคยมีประสบการณ์สมัยแรกบรรจุเข้าทำงานครั้งแรกที่สำนักงานป่าไม้เขตสระบุรี เจ้านายให้ไปปฏิบัติงานเป็นผู้ช่วยสวนป่าคลองไทร-ปางหัวช้าง อ.มวกเหล็ก จ.สระบุรี ราวต้นปี พ.ศ.2525 ก็เจอสภาพแวดล้อมที่ว่าไว้ทุกอย่าง โดยสาวเพิ่งมาบรรจุที่สถานีอนามัยเหมือนกัน เธอหน้าตาพาไปทำบุญตอนเช้าๆได้อย่างสบาย เป็นสาวพระประแดง รูปร่างสูงโปร่ง กิริยางาม เรียกว่าดีไปหมดทุกอย่างในตอนนั้น แถมเธอบอกว่าในหัวใจก็ยังว่าง (คาดว่า)พร้อมรับหนุ่มป่าไม้เข้าไปนั่งเล่นถ้ายินดี แม้รูปไม่หล่อนักก็ตาม เพียงแต่ไม่ถลำเข้าไปเพราะตอนนั้นมีพันธะหัวใจที่เหนียวแน่นอยู่แล้ว แม้อยู่ห่างไกลตากันสักหน่อยก็ตามที
มีคนสอบถามมาว่า สมาคม"ยู" และ สมาคม"ยาล" นี่คืออะไร ก็เป็นศัพท์ที่คนป่าไม้เราใช้แหย่เย้ากันให้เกิดสายสัมพันธ์ที่ดีเท่านั้น เป็นคำย่อที่พอบอกคำเต็มแล้วผวนกลับเป็นต้องร้อง"อ๋อ"กันทันที หากไม่ทะลึ่งตึงตังมากก็ว่า
"ยูคอม" และ"ยาลพยาบอม" บางคนก็ว่า "ยูคอก" และ "ยาลพยาบอก" หรือหลายคนใช้ว่า "ยูคัน" และ "ยาลพยาบัน" และยังมีอีกหลายคำแล้วแต่ถูกใจกัน บางคำไม่สามารถเขียนเผยแพร่ออกไปได้ เพราะอาจโป๊เกินไป สุ่มเสี่ยงและหมิ่นเหม่ต่อความเข้าใจผิดที่เกิดขึ้น สำหรับตัวเองเคยตั้งปณิธานไว้แต่วัยรุ่นว่าไม่ขอมีคู่ครองเป็นครูและพยาบาล เพราะกลัวถูกสอนและทำความสะอาดทุกเรื่องแม้ก่อนนอน เลยไม่มีโอกาสเข้าทั้งสมาคม"ยู"และ"ยาล"