....จากข่าวที่ปรากฏในหน้าหนังสือพิมพ์ทุกวันนี้ไม่เว้นแต่ละวัน  คือการลักลอบตัดไม้พะยูงส่งขายต่างประเทศ  พ่อค้าไทยได้รับออร์เดอร์มามากและให้ราคาสูง  จึงมีบรรดาพ่อค้ารายย่อยเกิดขึ้นมากมาย  มีพฤติกรรมในการตัดไม้และรับซื้อไม้เพียงรวบรวมได้  ๕-๒๐  ท่อน  ก็จัดการลำเลียงโดยใช้ยานพาหนะทุกประเภท  ตั้งแต่รถยนต์ปิกอัพ  รถเก๋ง  รถตู้  แล้วแต่ตนคิดว่าจะพรางตาเจ้าหน้าที่ได้  นำไม้ไปส่งตามริมแม่น้ำโขงตลอดแนว  ตั้งแต่จังหวัดอุบลราชธานี  มุกดาหาร  ตลอดจนถึงนครพนม  เพื่อลำเลียงลงเรือหางยาว  วิ่งข้ามฟากไปส่งยังฝั่งตรงข้ามที่เป็นประเทศเพื่อนบ้าน  โดยมีเจ้าหน้าที่หน่วยรข.  หน่วยป้องกันรักษาป่า  ทหารจากกองทัพภาคที่  ๒  และเจ้าหน้าที่ศุลกากร  สนธิกำลังกันปราบปรามจับกุมกันมาโดยตลอด  แต่ยังมิได้เบาบางลงแต่อย่างใด  ส่วนที่มาของไม้  มาจากที่ดินกรรมสิทธิ์  และสิทธิครอบครองป่าสงวนแห่งชาติ  อุทยานแห่งชาติและเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่า  การจับกุมไม้พะยูงรายใหญ่ล่าสุดที่เป็นข่าว  เป็นการสนธิกำลังทหาร  ฝ่ายปกครอง  เจ้าหน้าที่อุทยานแห่งชาติภูผายล  ได้ไม้จำนวนทั้งสิ้น  ๒,๕๐๐  ท่อน  ดูจากจำนวนแล้วมันมากมายเกินกว่าที่จะรับได้  แต่เมื่อดูภาพจากหน้าหนังสือพิมพ์แล้ว  จะเห็นได้ว่า  ไม้พะยูงส่วนใหญ่จะเป็นไม้ที่หลงเหลือจากการตัด  เช่น  ตอ  ราก  และรวมไปถึงสิ่งที่เราเรียกว่า  รากปุ่มตอ  หน่อปุ่มตา  ไม้ถากกลมที่สวยงามจะมีน้อย  แสดงให้เห็นว่า  ไม้พะยูงเริ่มขาดแคลน  พ่อค้าจึงรับซื้อชิ้นส่วนต่าง ๆ ของไม้พะยูง  เนื่องจากการซื้อขายในปัจจุบันเป็นการชั่งกิโลขาย  จนทำให้ไม้พะยูงได้รับฉายาใหม่ว่า  “ทองคำเขียว”  การขาดแคลนของไม้พะยูงพอจะตั้งสมมุติฐานได้  ๒  กรณี  หากมองในแง่บวก  แสดงว่าเจ้าหน้าที่ดูแลป่า  ไม่ว่าจะเป็นป่าสงวนแห่งชาติ  เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่า  และอุทยานแห่งชาติ  ปฏิบัติงานเข้มแข็งขึ้น  และถ้าหากเป็นไปในทางลบ  เกิดขึ้นได้  ๒  กรณี  ข้อที่หนึ่ง  เจ้าหน้าที่ละเลย  ข้อที่สอง  ไม้พะยูงเริ่มหายาก  เนื่องจากมีการลักลอบตัดไม่เว้นแต่ละวัน  ปัจจุบันวิธีการส่งออกไม่ต้องมีกลยุทธ์  หรือกรรมวิธีที่ยุ่งยากซับซ้อนเหมือน  ๔-๕  ปีที่ผ่านมา  ใช้วิธีการหาไม้ได้มากเท่าใด  จัดการลำเลียงให้ถึงฝั่งแม่น้ำโขงตรงจุดที่ใกล้ที่สุด  แล้วจะมีเรือหางยาวมารับข้ามไปประเทศเพื่อนบ้านที่อยู่ตรงข้ามเท่านี้ก็เสร็จสิ้นภารกิจ  ซึ่งแตกต่างจากอดีตที่การจัดส่งไม้ไปยังประเทศปลายทางหรือที่เรารู้กันว่าเป็นประเทศจีน  โดยไม่ต้องผ่านประเทศที่สองคือ  สปป.ลาว  ต่อจากนี้ไปจะพาย้อนไปดูการลักลอบตัดไม้พะยูงไปยังประเทศที่  ๓  อีกมิติหนึ่ง  เป็นขบวนการที่ตัวการรายใหญ่ซึ่งอาจจะมีหลายกลุ่ม  แต่วิธีที่ใช้เป็นไปในทำนองเดียวกัน

                ก่อนที่จะเล่ากลยุทธ์ในการลักลอบตัดไม้พะยูงข้ามชาติ  ขอตั้งข้อสังเกตให้กรมป่าไม้  และกรมอุทยานแห่งชาติ  สัตว์ป่า  และพันธุ์พืช  หน่วยป้องกันรักษาป่า  ได้ตระหนักให้มากคือ  ไม้พะยูงเริ่มหายากและมีราคาสูง  พวกที่แสวงหาไม้เมื่อหาจากป่าไม่ได้  ก็จะหันมาหาไม้ของกลางที่เราเก็บรักษาไว้ตามหน่วยต่าง ๆ ซึ่งอาจถูกลักขโมยไปได้  ขอให้กำชับหน่วยงานจัดเวรยามเฝ้าอย่างเคร่งครัดด้วย  ต่อไปจะเข้าเรื่องขออธิบายให้ทราบว่า  ไม้พะยูงมีอยู่ทั่วไป  แต่ที่พบมากและเนื้อไม้สวยงามจะอยู่ทางอีสานใต้  ตั้งแต่จังหวัดสุรินทร์  ศรีสะเกษ  อุบลราชธานี  สำหรับอีสานเหนือมีบ้างแต่น้อยกว่าอีสานใต้  ที่พบมีการลักลอบตัดกันมากที่เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าภูสีฐาน  อุทยานแห่งชาติภูผายล  สำหรับไม้พะยูงทางอีสานใต้นั้น  คนพื้นเมืองถือว่าเป็นไม้อาถรรพ์  ไม่นิยมนำมาปลูกสร้างบ้านเรือน  หากนำมาเพื่อใช้ทำบ้านเรือน  ชาวบ้านมีความเชื่อว่าจะพาความวิบัติมาให้ต้องพลัดพรากจากถิ่นที่อยู่  ในทางกลับกันชาวจีน  และญี่ปุ่นกลับชอบ  และมีความต้องการสูง  ปัจจุบันจึงมีราคาสูงมากเมื่อเทียบกับไม้ชนิดอื่น  ดังนั้นการจะนำเข้าประเทศจีน  เส้นทางที่จะลำเลียงสู่ประเทศจีนมีอยู่  ๒  ทาง  คือ  ไปทางตรงนำไม้ลงเรือที่ท่าเรือในไทย  จากรุงเทพฯ  ระยอง  จันทบุรี  และตราด  ออกอ่าวไทย  อ้อมเข้าทะเลจีนใต้  ถึงแม้ระยะทางจะไกลแต่ขนได้เป็นจำนวนมาก  เส้นทางที่  ๒  เอาไม้ข้ามโขง  เข้าประเทศสปป.ลาวต่อจากนั้นแล้วแต่พ่อค้าที่ลาวจะนำเข้าจีน  โดยตรงหรือผ่านเวียตนามก็เป็นได้  ดังนั้น  การส่งไม้เข้าประเทศจีนโดยถูกต้องทำไม่ได้แล้ว  หลังจากสัมปทานทำไม้ถูกปิดลงเมื่อพ.ศ.  ๒๕๓๒  ไทยก็ไม่มีนโยบายนำไม้ออก  พ่อค้าไม้เมื่อ  ๕-๖  ปีที่ผ่านมาพยายามที่จะหาทางส่งไม้ทางเรือ  และมีข่าวการทำไม้พะยูงข้ามชาติอึกทึกครึกโครมเมื่อปี  ๒๕๔๙  ก่อนอื่นต้องขอเรียนว่าเรื่องราวต่อจากนี้  มิมีการอ้างอิงเอกสารของผู้ใด  เป็นประสบการณ์ที่พบเห็นมาด้วยตนเอง  หากเป็นเรื่องไม่ผ่านสายตาจะเป็นบทวิเคราะห์ของผู้เขียนที่ตั้งข้อสังเกตว่า  น่าจะเป็นไปในทำนองนั้น

                การลักลอบส่งไม้พะยูงไปจำหน่ายยังต่างประเทศ  ในระยะแรกที่พ่อค้ารับออร์เดอร์มา  ก็จะจัดตั้งเป็นห้างหุ้นส่วน  หรือบริษัทเป็นนิติบุคคล  เป็นบริษัทเอกซ์ปอร์ตอิมซปอต์  ให้พนักงานของบริษัทตระเวนซื้อไม้ในที่ดินกรรมสิทธิ์  หรือสิทธิครอบครองคือไม้ที่ขึ้นอยู่ในที่ดินโฉนด  น.ส.๓  มารวมกองไว้  ณ  สถานที่ใดที่หนึ่งที่ลับตาคน  เช่นในสวนป่ายูคาลิปตัสของเอกชน หรือเก็บในโกดังที่สร้างขึ้นชั่วคราว  การซื้อขายไม้ในที่ดินกรรมสิทธิ์  มีการจัดทำหลักฐานเอกสารที่คิดว่าถูกต้อง  มีสัญญาการซื้อขาย  สำเนาโฉนดที่ดิน  สำเนาบัตรประชาชนของผู้ซื้อและผู้ขาย  มีบันทึกการตรวจสอบไม้ว่ามาจากที่ดินกรรมสิทธิ์จริง  โดยการรับรองของกำนัน  ผู้ใหญ่บ้าน  เป็นการสร้างเอกสารเพื่อป้องกันการตรวจสอบจากเจ้าหน้าที่  ในระยะแรก ๆ ก็ได้ผลดี  เจ้าหน้าที่ป่าไม้หรือตำรวจ  ไม่ค่อยอยากยุ่งด้วย  เมื่อพ่อค้าเห็นได้ผลจึงใช้กับไม้ทุกแห่งของที่มา  ต่อมามีการเอาเอกสารรายหนึ่งนำมาลบข้อความบางแห่งออกทำการถ่ายซ้ำ  ส่งไปคุมไม้เพื่อนำเคลื่อนที่มาเก็บไว้ยังสถานที่ที่เตรียมไว้  ฉะนั้นไม้ที่มาเก็บไว้จึงมีทั้งไม้ที่ถูกกฎหมายและผิดกฎหมาย  เมื่อรวบรวมได้มากพอสมควรแล้วจะเรียกรถตู้คอนเทนเนอร์จากท่าเรือต่าง ๆ มาขนลำเลียงไปยังท่าเรือเพื่อเตรียมส่งไปยังต่างประเทศต่อไป  สำหรับเรื่องการส่งออกจะเล่าในตอนต่อไป  กลับมาดูวิธีการใช้หลักฐานคุมไม้ในประเทศเข้ามาเก็บไว้ในโกดังจำนวนมากอีกวิธีหนึ่ง  และจะทราบว่าโกดังที่เก็บไม้ส่วนใหญ่อยู่ที่ใด....

Last updated: 2013-12-27 22:47:54