.โอ้"อุษา เชาวนะปัญจะ"
จำเอ่ยคำอำลากาลเกษียณ
นานเกือบสี่สิบปีที่พากเพียร
ไม่แปรเปลี่ยน"เขียวทอง" ครองใจกาย

.จากปากน้ำถิ่นฐานปราณบุรี
หวังเหลือที่ได้ประสบพบสิ่งหมาย
สู่เมืองกรุงมุ่งวิชาหามากมาย
จบสุดท้ายปริญญาโทแสนโก้นัก

.ได้พึ่งพา"มสธ."ก่อรากฐาน
หน้าที่งานสร้างชีวิตจิตใฝ่ภักดิ์
รับผิดชอบทุ่มทำไปด้วยใจรัก
มุ่งตระหนักผูกพันสืบสานมา

.มีน้ำใจให้ทั่วหน้าทุกระดับ
ต่างได้รับกล่าวขวัญกันถ้วนหน้า
คนองค์กรน้อยใหญ่ใจศรัทธา
นักศึกษาเต็มที่ให้บริการ

.หมั่นไขว่คว้าหาความรู้สู่ตนเอง
กระฉับกระเฉงเก่งไปในหลายด้าน
ฝีปากกล้าพาก้าวไกลในการงาน
สร้างชื่นบานปลื้มใจให้ครอบครัว

.แม้หน่วยงานเจอวิกฤตโควิดภัย
ทุ่มกายใจให้งานมากแม้หนักทั่ว
ถึงต้องเสี่ยงติดไข้ไม่หวาดกลัว
คอยพันพัวเพื่องานผ่านพ้นดี

.กาลเกษียณขอเกษมอิ่มเอมใจ
ท่องเที่ยวไปให้ปรีดิ์เปรมปลื้มเต็มที่
ตามที่หวังตั้งเป้าหมายไว้มากมี
สร้างสุขีของชีวันอันยาวไกล

.กราบขอพรพระปกเกล้าฯเจ้าชีวา
คุ้ม"อุษา"นวลละอองให้ผ่องใส
จงแข็งแรงมีโชคห่างโรคภัย
เป็นขวัญใจให้"น้องอร"พบพรเทอญ

.สาขาวิชาเกษตรศาสตร์และสหกรณ์ มสธ.

(ครูนิด วนศาสตร์ ร้อยคำ 5 ก.ย. 65)

แรงดลใจ: เคยรู้จักกับป้าษา:อุษา เชาวนปัญจะ มาตั้งแต่โอนจากกรมป่าไม้มาทำงานที่ มสธ.เมื่อปี พ.ศ.2534 โดยต้องเป็นวิทยากรในการอบรมเข้มนักศึกษาก่อนจบจากมหาวิทยาลัย ซึ่งแต่ละรุ่นใช้เวลา 5 วัน 4 คืน ทั้งนี้ป้าษาซึ่งสังกัดสำนักวิชาการมีหน้าที่ในการประสานงานและสนับสนุนวัสดุอุปกรณ์ในการฝึกอบรม รวมทั้งการให้บริการนักศึกษาในด้านต่างๆ อีกต้องแก้ไขปัญหาและอุปสรรคที่เกิดขึ้น ซึ่งมักมีแตกต่างกันไปในหลายเรื่อง เพราะนักศึกษา มสธ.มีความหลากหลายในมิติต่างๆอย่างมากมาย ทั้งอาชีพ ฐานะ ถิ่นฐาน รสนิยมฯลฯ ซึ่งป้าษาก็เต็มใจและรับผิดชอบในการปฏิบัติงานเป็นอย่างดี จนคณาจารย์หลายท่านออกปากชมเชย

มาได้มีโอกาสปฏิบัติงานร่วมกับป้าษาในหน่วยงานเดียวกันช่วงปี พ.ศ.2547-2554 ที่ ส.วพ.(สถาบันวิจัยและพัฒนา มสธ.) ทำให้ได้เรียนรู้อุปนิสัยใจคอกันมากขึ้น เพราะต้องช่วยกันสร้างสรรค์และสนับสนุนให้งานวิจัยของ มสธ.ก้าวหน้ายิ่งๆขึ้นไป แม้ต้องเหน็ดเหนื่อยกับการทำกิจกรรมในหลายด้านร่วมกับพวกเราชาว ส.วพ. เพื่อให้บริการแก่คณาจารย์และบุคลากรที่ประสงค์ทำวิจัยที่หลากหลายความต้องการ แต่งานต่างๆก็ลุล่วงด้วยดี โดยยึดหลักของการทำงานของหน่วยงานที่กำหนดกันไว้ว่า "ทำงานอย่างมีความสุข สนุกกับเพื่อนร่วมงาน" ทั้งนี้พวกเราก็หาโอกาสสังสรรค์ประจำปีกันอยู่ทั้งในและต่างประเทศตามงบประมาณที่ ส.วพ.หามาได้

เมื่อหมดวาระการทำงานที่ ส.วพ.กลับมาทำงานที่สาขาวิชาเกษตรศาสตร์และสหกรณ์อันเป็นต้นสังกัด ก็ยังติดต่อและสนทนากันอยู่บ่อยครั้ง เป็นการแลกเปลี่ยนสารทุกข์สุขดิบกันตามแต่โอกาสอำนวย ซึ่งป้าษามักมีของฝากจากบ้านเกิดที่ปราณบุรีมาให้อยู่เสมอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งอาหารแกล้มน้ำมังสวิรัติที่เป็นของโปรด ในโอกาสที่ป้าษาต้องถึงกาลเกษียณในปีนี้ ก็ให้รู้สึกใจหายที่ต้องขาดเพื่อนร่วมงานที่มีนิสัยและใบหน้าแสนน่ารักน่าเอ็นดูไปอีก 1 คน ก็หวังว่าป้าษาคงมีความสุขกับการท่องเที่ยวแหล่งที่ชอบตามที่ใจปรารถนา โดยเฉพาะในประเทศเกาหลีที่ตัวเองและลูกสาวชื่นชอบเป็นพิเศษ ไงๆก็หาโอกาสแวะมาเยี่ยมเยียนพรรคพวกในรั้วเขียวทองกันบ้างนะจ๊ะ

Last updated: 2022-09-24 22:00:27