|
|
|
|
|
[2028] ยางเสียน ( Dipterocarpus gracilis) DIPTEROCARPACEAE ยางเสียน(สุราษฎร์ธาน,ยะลา),ยูงหัวแหวน(ระนอง),ยางตัง(ชุมพร)
|
ท้องที่ที่ขึ้น
ขึ้นอยู่เป็นหมู่ตามริมแม่น้ำ และที่เนินในป่าดงดิบ ทางภาคตะวันออกเฉียงใต้ และภาคใต้ |
ลักษณะทั่วไป
เป็นไม้ยืนต้นขนาดสูงใหญ่ ไม่ผลัดใบ ลำต้นเปลา ตรง เรือนยอดแผ่กว้าง เป็นพุ่มกลม ทึบ เปลือกนอกสีน้ำตาลอมเทา มีรูระบายอากาศ และแตกเป็นสะเก็ดทั่วไป ใบเป็นชนิดใบเดี่ยว รูปมนรี หรือรูปขอบขนานแกมรูปหอก มักยาวเกินกว่า ๑๕ ซม. ออกเรียงสลับกัน ท้องใบมีขนสีเหลือง ขอบหยัก ตามปลายกิ่งและก้านใบมีขนนุ่มสั้นๆ ดอกสีแดงเรื่อๆ ออกเดี่ยวๆ หรือรวมกันเป็นช่อๆละ ๒-๓ ดอก โตเต็มที่ไม่ถึง ๓ ซม. เกลี้ยง หรือเกือบเกลี้ยง ก้านและคอผลมีขนสีน้ำตาลสั้นๆ มีปีกยาว สีน้ำตาลแดง ๒ ปีก |
ลักษณะเนื้อไม้
สีน้ำตาลแกมแดง เสี้ยนค่อนข้างตรง หรือสับสนบ้างเล็กน้อย เนื้อหยาบ แข็งพอประมาณ ถ้าใช้ในร่มทนทานดี เลื่อย ไสกบ ตบแต่งง่าย |
ความถ่วงจำเพาะ
ประมาณ ๐.๗๖ (๑๓%) |
สกายสมบัติ
|
กลสมบัติ
เนื้อไม้มี ความแข็ง ประมาณ ๕๒๘ กก.
ความแข็งแรง ประมาณ ๑,๑๖๘ กก. / ตร.ซม.
ความดื้อ ประมาณ ๑๕๕,๗๙๕ กก. / ตร.ซม.
ความเหนียว ประมาณ ๒.๗๘ กก.-ม.
|
เคมีสมบัติ
|
ความทนทานตามธรรมชาติ
เฉลี่ยประมาณ ๔ ปี ใช้ในร่มทนทานดี |
การอาบน้ำยาไม้
อาบน้ำยาได้ง่าย (ชั้นที่ ๒) |
ประโยชน์
ไม้ เช่นเดียวกับไม้ยางชนิดอื่นๆ และมีลักษณะเหมือนกัน ควรใช้ร่วมกันได้ดี ในการทำฟืน ฝา เพดาน รอด ตง ทำรางพื้นในการทำเหมือง ไม้บาง ไม้อัด เมื่ออาบน้ำยาโดยถูกต้องแล้วจะใช้ได้ทนทานดีขึ้น และใช้ทำไม้หมอนรองรางรถไฟได้ดี
น้ำมัน น้ำมันยางนี้ใช้ใส่แผล แก้โรคเรื้อน รับประทานแก้หนองใน ใช้ทาไม้ ยาแนวเรือ ทาเครื่องจักสาน ทำไต้ และใช้เครื่องเดินเครื่องยนต์แทนน้ำมันขี้โล้
|
|
|