สามสิบปีหลังศึกษาวนศาสตร์

มีโอกาสสัมผัสงานการป่าไม้

เห็นพี่น้องผองเพื่อนชาวพงไพร

เติบโตได้ผิดแผกแตกต่างกัน

เปรียบละครย้อนเวทีของชีวิต

ก้าวถูกผิดคิดชั่วดีต่างสีสัน

หลายคนเน้นเป็นผ้าขาวเฝ้าผูกพัน

บ้างผกผันหันท่าทีชอบสีดำ

ท่วงทำนองของชีวิตลิขิตได้

ขึ้นกับใจใฝ่หาพาสูงต่ำ

วนศาสตร์เมื่อทำงานต้องหมั่นทำ

ด้วยถือนำน้อมความดีสี่ประการ

ให้เข้มแข็งอย่าอ่อนแอแพ้อามิส

สิ่งชั่วผิดจิตเมินหน้าทุกสถาน

ประพฤติดีมีศีลธรรมย้ำดวงมาน

ทั้งต่อต้านการวิ่งเต้นเป็นทาสใคร

เน้นกล้าหาญวิชาการสร้างงานเก่ง

ใจนักเลงภัยพาลไม่หวั่นไหว

คอยต่อต้านมารมอดไม้ทำลายไพร

รวยน้ำใจคนรอบข้างสร้างศรัทธา

อดทนต่อลาภยศสิ่งกดดัน

ไม่หวาดหวั่นบากบั่นอยู่สู้ปัญหา

งานเบาหนักหลากหลายไม่คณนา

พร้อมฟันฝ่าเหนื่อยกายใจให้พงพี

สามัคคีพร้อมเพรียงเคียงบ่าไหล่

กลมเกลียวใจเพื่อนพ้องทั้งน้องพี่

ปรองดองกันเกิดพลังสร้างกรรมดี

ทำสิ่งที่ชอบธรรมนำสังคม

ทั้งสี่ด้านนั้นง่ายยากสักปานใด

อยู่ที่ใจใฝ่หวังทั้งสร้างสม

ทำความดีไม่อับจนคนชื่นชม

ฝึกนิยมความเพียงพอก็สุขใจ

งานป่าไม้มืดสลัวมัวหลายด้าน

ยังรอการหนุนเกื้อเพื่อแก้ไข

คลื่นลูกเก่าเฝ้ามุ่งมั่นนั้นน้อยไป

รอลูกใหม่เติมกำลังสร้างฝันพราว

เมื่อสำเร็จการศึกษาวนศาสตร์

ยังสะอาดมีคุณค่าเปรียบผ้าขาว

จงย้ำเตือนหลีกเปื้อนสีราคีคาว

เป็นเดือนดาวส่องมืดหายให้ไพรพง

ครุนิดวน.43(ชมรมสีเสียดแก่น)

Last updated: 2012-01-27 07:34:12