อาลัย"โกวิท พงศ์อนันต์"

.อาลัยพี่"โกวิท พงศ์อนันต์"

มาฉับพลันจากไปวัยสั้นนัก

เหตุเป็นลมล้มมรณ์อาวรณ์รัก

ด้วยตระหนักคนป่าไม้ชึ้งใจมา

.เกิดระโนดเรียนมหาวชิราวุธ

จนถึงจุดจำลาพรากจากสงขลา

วนศาสตร์สี่สิบสองปองวิชา

ด้วยมุ่งหน้ารักษ์ป่าไพรให้บ้านเมือง

.หลายสิบปีที่ทำงานการป่าไม้

ทุ่มกายใจไว้มากนักหนักทุกเรื่อง

หวังยืนยงพงพนาพารุ่งเรือง

ช่วยประเทืองสังคมสุขสมไป

.ลุยงานบุ๋นลุ้นงานบู๊สู้ไม่ยั่น

เด่นมุ่งมั่นงานเพาะชำงามพรรณไม้

จนชื่อเสียงกระจายล้ำกำจรไกล

สร้างภูมิใจจนอำลาเกษียณงาน

.คนใจถึงใจใหญ่ใจกล้านัก

เชื่อมใจรักใจภักดิ์ไพรในทุกด้าน

ใจตระหนักใจสู้หมู่ภัยพาล

ใจยึดมั่นอุดมการณ์ตราบวันนี้

.รักครอบครัวหัวใจพุทธอยุธยา

ด้วยศรัทธาทุ่มเทไปให้เต็มที่

พาเมีย-ลูกญาติระทมตรมชีวี

เพื่อน-น้อง-พี่ชาวพนาโศกอาลัย

.ภาพตอนเรียนวันเก่าเราผ่านมา

วนศาสตร์ประกาศกล้าเพื่อป่าไม้

เคยคล้องแขนมือเกี่ยวเคี่ยวงานไป

คงเหลือไว้เป็นตำนานให้จารจำ

.วิญญาณพี่"โกวิท พงศ์อนันต์"

ขอสุขสันต์ในสวรรค์ชั้นเลิศล้ำ

เกิดชาติใหม่เคียงกายจิตร่วมคิดทำ

เพื่อน้อมนำป่าไม้ไทยให้สมบูรณ์

.ครูนิด วนศาสตร์(ชมรมสีเสียดแก่น)

www.lookforest.com 18 พ.ค.2568

หมายเหตุ: ขอบพระคุณภาพประกอบและข้อมูลบางส่วนจากพี่ วน.42 ทั้ง พี่ณรงค์ มหรรณพ, 

พี่พัฒนพงษ์ สุขสมอรรถ และพี่ตรีภพ ทิพยศักดิ์

แรงดลใจ: ช่วงเช้าของวันที่ 17 พ.ค.2568 แม้เป็นวันเสาร์ที่เป็นวันหยุด ก็ยังต้องง่วนอยู่กับทั้งงานราษฎร์และงานหลวงจนถึงเกือบเที่ยงวัน หลังอาหารกลางวันจึงได้มีโอกาสส่องเฟสบุ๊คตามความเคยชิน แต่เพียงเปิดขึ้นมาก็ไดัรับข่าวร้ายจากสมาคมนิสิตเก่าวนศาสตร์ ว่า"พี่โก:โกวิท พงศ์อนันต์ วน.42" ได้ถึงแก่กรรมแล้ว รีบโทรติดต่อหาข้อมูลจากพี่รุ่น วน42 บางคน ทั้งคืน"พี่หมอ พี่ต่อ และพี่คอง" ต่างยืนยันข้อมูลแต่ขาดรายละเอียดของการเสียชีวิต เลยโทรคุยกับ"น้องตุ่ม:อุดมพันธ์ อินทรโยธา วน.45" ด้วยเราทั้งคู่ต่างคุ้นเคยกับ"พี่โก" ในที่สุดตัดสินใจว่าต้องเดินทางไปเคารพศพในวันนี้ เพราะวันอื่นมีโปรแกรมที่นัดหมายกันไว้แล้ว

เดินทางไปถึงวัดตูม อยุธยา ราวเกือบ 16.00 น. ได้เข้าร่วมพิธีรดน้ำศพ ซึ่งได้พบกับภรรยาและบุตร รวมทั้งญาติมิตรของ"พี่โก" ที่ยังอยู่ในอาการโศกเศร้า กับทั้งได้พบกับพี่ วน.42 รุ่น"พี่โก" ทั้ง "พี่บพิตร เกียรติวุฒินนท์ พี่นิรันดร์ มุกดาลอย และพี่สมบูรณ์ รัตนะชีวกุล" ได้ทราบข้อมูลเพิ่มเติมว่า"พี่โก"ได้ถึงแก่กรรมแบบคาดไม่ถึง เพราะมิได้มีอาการป่วยไข้ที่รุนแรงมาก่อน กับทั้งยังใช้ชีวิตได้ตามปกติสุขในครอบครัว เพียงแต่เกิดมีอาการหน้ามืดเป็นลมทำให้เสียการทรงตัวขณะลุกขึ้นยืนจนฟุบไป ซึ่งคนในครอบครัวได้พยายามปฐมพยาบาลเบื้องต้น กับทั้งได้เรียกรถพยาบาลฉุกเฉินมาช่วยอีกทางหนึ่ง แต่ไม่สามารถยื้อชีวิตไว้ได้

ขากลับมากรุงเทพฯ ก็ได้พูดคุยกับ"น้องตุ่ม"ในกรณีของ"พี่โก" พอได้ข้อสรุปเบื้องต้นว่าชาวป่าไม้ที่ สว. ไม่ควรประมาทกับชีวิตตนเอง โดยเฉพาะโรคภัยไข้เจ็บที่อาจแฝงในตัวเราโดยไม่รู้ตัว จึงจำเป็นต้องเข้ารับการตรวจสุขภาพและพบแพทย์ตามโอกาสอันควร กับทั้งได้รำลึกถึงคุณความดีของ"พี่โก"ที่มีต่อชาววนศาสตร์ในครั้งสมัยที่พวกเราได้เรียนด้วยกัน ซึ่ง"พี่โก"นับได้ว่าเป็นกลุ่มหัวแถวของรุ่นในการทำกิจกรรมมาโดยตลอด นอกจากนี้"พี่โก"ยังเป็นคนมีน้ำใจดีต่อพี่-เพื่อน-น้องชาววนศาสตร์ และชาวป่าไม้ที่ใกล้ชิดเสมอมา ผลงานทางป่าไม้ที่ฝากฝีมือไว้ทั้งที่สระบุรี เพชรบุรีและราชบุรี เชื่อว่าต้องเป็นตำนานของชาววนกรไปตราบนาน

Last updated: 2025-07-04 21:45:04